The Mountebank- Znachor Parte 3.

Uśmiechnęła się i usiadła przy stole. Postawił przed nią kawę. Chyba to była kawa. Jakiś dziwny zapach miała. Spróbowała ale zaczęła się krztusić.

- Boże! Co to jest?!- krzyknęła

- Arcydzięgiel Litwor- usiadł na krześle- Bardzo koi nerwy a Ty jesteś bardzo zdenerwowana.

- Skąd wiesz?

Wstał i złapał ją za głowę. Zamknęła oczy. Dreszcze podniecenia przebiegły po jej ciele. Chciała żeby nie przestawał. Klęknął przed nią. Jego oddech był tuż przy policzku.

- Rozstałaś się z mężczyzną dlatego jesteś taka zdenerwowana. Palisz jak lokomotywa, pijesz whisky.

- Boże, skąd Ty to wszystko wiesz?

- Po pierwsze to czuć od Ciebie alkoholem i papierosami- zaśmiał się lekko

- Palę dla rozrywki, żeby się zrelaksować.

- Jeśli chcesz się zrelaksować to zapraszam codziennie o 4.30 na bieganie- powiedział Piotr

- Biegać? O tej porze?

- Lepiej biegać niż hodować choroby. Czyż nie?- lekko zaśmiał się

- Przestań- Hana wyciągnęła papierosa i zapaliła przy nim

Mężczyzna pokręcił głową. Podszedł do szafki i wyjął z niej kilka małych fajeczek. Wyrwał jej papierosa i zgasił na ścianie.

- Jeśli chcesz atrakcji, zapal to- szepnął

Czuła, że to dziwna gra. Powoli zapadała noc. Wzięła papierosa i włożyła go do ust. Czerwona szminka odbiła się na białym papierze. Zabrała mu zapalniczkę i sama sobie podpaliła. Znała ten smak.

- To marihuana- powiedziała

- Odprężysz się przynajmniej- powiedział i po chwili sam zapalił

Patrzyli na siebie. Nic nie mówili. Nienawidzili się ale czuli to siebie bardzo duży pociąg. Piotr był niezmiernie tajemniczą postacią. Co chwilę wypuszczał dym w twarz blondynki. Jakie to było cholernie pociągające. Usłyszeli dzwonek telefonu. Nie oderwali się jednak od palenia. Czuła, że jej świat zaczyna wirować. Wszystkie problemy odeszły gdzieś daleko za nią. Zaczęła się śmiać. Tak. Właśnie narkotyk uderzył jej do głowy. Przysunęła się do niego. Złapała go za głowę i niemal całą swoją siłą przyciągnęła do siebie. Uderzyli się czołami. Nic nie mówili. Po prostu na siebie patrzyli. Ponownie rozdzwonił się jej telefon. Spojrzała na niego. Adam.

- Jak fajnie- powiedziała

Piotr spojrzał na nią. Pewnie to ten facet, którego rzuciła.

- Nie powinnaś teraz odbierać.- powiedział i zabrał jej telefon.

- Wypalimy jeszcze jednego?

- Na dzisiaj koniec. Jest już późno. Twoja babcia będzie się martwić.

- Pozwól mi zostać z Tobą- usiadła mu na kolanach

Nie wiedział co zrobić. Jakaś cząstka jego ciała strasznie pożądała blondynki. Bardzo chciał ja mieć.

- Idź- podniósł ją do góry i postawił na ziemi.

Uśmiechnęła się. Ale z niego macho. Nie może z nią tak pogrywać.

- Pocałujesz mnie?- zapytała

Pokręcił przecząco głową. Gestem dłoni wskazał na drzwi. Jakże wielkie było jego zdziwienie kiedy Hana zaczęła ściągać z siebie ubrania. Patrzył na nią tym złym i szaleńczym spojrzeniem. Ciało blondynki było niczym z obrazu. Idealne. Pociągające. Seksowne. Czuł, że zaraz się nie opanuje. Jego nieruchomy wyraz twarzy działał na nią jak płachta na byka. Drażnił ja ale i pociągał. Kiedy została w samej, koronkowej a do tego krwistoczerwonej bieliźnie jego zmysły już szalały. Podeszła do niego. Ściągnęła z niego koszulkę i przejechała dłońmi po jego klatce piersiowej zostawiając na niej kilka pocałunków. Tak. To właśnie było to. To czego potrzebował przez te lata. Bliskości kobiety. Czułości, dotyku, pocałunków. Teraz pragnął aby go pocałowała. Jednak ona ciągle obdarowywała jego klatkę. Spojrzała w jego oczy. On także. Miała bardzo szerokie źrenice. Od narkotyku. W końcu pocałowała go. To był namiętny pocałunek. Podniósł ją do góry i niemal całą siłą przycisnął do ściany. Aż zaklęła z bólu. Zeszła z jego bioder i odkręciła go. Zjechała językiem do jego spodni. Kiedy je rozpinała odsunął się od niej.

- Wyjdź- powiedział ostro

- Nigdzie stąd nie wyjdę. Pożądasz mnie tak samo jak ja Ciebie.

- Ubierz się- rzucił w nią ciuchami i wyszedł z pomieszczenia.

Dziewczyna szybko ubrała się i poszła za nim. Nie chciał z nią przebywać. Był zły na siebie, że tak łatwo dał się jej omamić.

- Daj mi spokój!- krzyknął odwracając się w jej stronę.

Złapał ją za ramiona i mocno ścisnął. Widział ten uśmiech na jej ustach. Bardzo się jej to podobało.

- Czy Ty nie rozumiesz, że ja nie chce mieć z Tobą nic wspólnego?

- Chcę Cię poznać. Czy to tak wiele?- tym pytaniem kompletnie zbiła go z tropu- Wiem, że gdzieś w środku bardzo Ci się podobam i udowodniłeś to dzisiaj w Twoim mieszkaniu.

- Daj mi spokój!

Uśmiechnęła się do niego i pocałowała go. Ponownie odwzajemnił jej pocałunek. Boże. Co się z nim dzieje? Jak to możliwe, że ta kobieta tak go pociąga?

- Wracam do domu- powiedziała odchodząc- Do zobaczenia.

Lekko chwiejnym krokiem poszła do domu babci. Cicho weszła do mieszkania. Dopiero w środku zauważyła, że nie ma telefonu. Nie chciało się już jej wracać. Położyła się na łóżku. Natychmiast zasnęła.

Piotr siedział nad kawą. Nie mógł zasnąć. W ogóle nie chciał. Patrzył na telefon blondynki. Przejrzał wszystkie jej zdjęcia. Serce biło mu jak oszalałe. Nagle zaczął dzwonić. Adam. Jakieś dziwne miał zdjęcie. W końcu odebrał.

- Hana?- zapytał męski głos

A więc miała na imię Hana. Piękne i takie niepolskie.

- Hany nie ma.

- A Ty kim jesteś? Gdzie ona jest?

- Zważając na to, że jest druga w nocy śmiem twierdzić, że śpi- powiedział

- Już ją przeleciałeś?

- Jeśli nawet to co?- zaśmiał się i szybko się rozłączył

Miał ochotę wypalić kolejny narkotyk ale darował sobie. Nie można przesadzać Poszedł przejść się po miejscowości. Może akurat spotka tą szaloną Hanę? Prawdę mówiąc strasznie go do niej ciągnie. Stanął pod jej oknem. Miała zgaszone światła. Spała. Może jutro do niego przyjdzie? Na pewno. Przecież zostawiła u niego telefon. Z lekkim uśmiechem wrócił do siebie…

Hejka! :) Zapraszam na kolejną część opowiadania, ale mam do Was jedno małe pytanko. Jakie chcielibyście opowiadanie zaraz po tym? Poniżej podaję 4 tytuły i jeśli możecie napiszcie mi, który Was najbardziej zaintrygował:

• Nad życie
• Grzechy Miłości
• Big Bad love
• Vae amore

Przepraszam za błędy jeśli takowe się pojawiły. 

Pozdrawiam, Amargo.